The End - Fin

Dit wordt mijn laatste bypass blog. Geschreven met mijn vorige week voor de poorten van de hel weggesleepte Ipad :-)
De cardioversie van vorige week zondag heeft het echte herstel ingeluid en doorgezet. Met de dag ging en gaat het beter. Donderdag hartecho gehad, die was prima. Voor de eerste keer weer fietsproef gedaan, ook dat was naar omstandigheden bevredigend, vond ik. Vrijdag jl intake gedaan voor de hartrevalidatie, maandagmorgen starten. Maandagmiddag nog weer een consult bij mijn inmiddels goede vriend cardioloog Erik Saat. Afspraken maken over afbouw medicatie, etcetera.
De energie komt terug. afgelopen dagen veel gekookt en lekkere dingen gemaakt met alles wat de tuin en de kas inmiddels overvloedig voortbrengen. Passie voor groenten van Anthonio Carluccio, zo'n beetje het beste boek over groente, dat ik ken. Prachtige gerechten, allemaal met liefde beschreven op basis van de traditionele keuken uit Italie, wat de keuken van de arme mensen was.
Morgen begin ik weer voorzichtig met werken. Eerst twee dagen thuis. Woensdag een halve dag Zutphen, donderdag Enschede en Delft. Vrijdag weer thuis. Op basis van de ervaringen komende week de balans voor de komende weken opmaken. Afgelopen vrijdag voor het eerst zelf auto gereden, dat ging prima. Heb zin om weer wat productief te zijn.
Dus de laatste ziekte en herstel-blog! Thkx voor het lieve en betrokken meelevEn. Hoop velen van jullie weer gauw zakelijk en privé te ontmoeten, zonder daarbij de primaire rol van hartpatiënt te hebben :-).

Tot spoedig!

Jerry

Suc6

Gisterochtend om 09.45 uur op de SEH om te worden geshockt. Lijkt wel One Flew over the Cuckoo's Nest. De briljante film uit de jaren 70 met een hoofdrol voor Jack Nicolson, over de kwalijke psychiatrische praktijken in die tijd in de VS (en daar niet alleen overigens).
Maar het ging maar over mijn hart. En desalniettemin spannend. Niet zozeer de cardioversie zelf, maar het gegeven dat Suc6 niet verzekerd is. Want als je weer een volgende stap in de wondere medische wereld zet, hoor je gelijk evenveel verhalen over Suc6 als over falen.
Vanaf 10.00 op de CCU, infuus in (gelukkig maar twee keer prikken, want niet slecht is met mijn rollende aders, hulde aan de verpleegkundige!). En daarna wachten op de cardioloog en een anesthesist. Om 11.30 uur is het zover (wel lekker kunnen genieten van de WK marathon in Barcelona en onderwijl maar denken, wou dat ik weer zo kon rennen...).
De anesthesist staat aan mijn voeteneind en roept, aha, zeker een nieuwe aortaklep gekregen. Hoezo, vraag ik? Nou dat kan ik horen (sic!). Dus de komende werkmeetings moeten er niet teveel stiltes vallen, want dan kan iedereen meegenieten met de klep, die inmiddels nergens zo lekker tikt als in mijn lijf.
Het beroemde roesje wordt ingespoten. Na tellen tot vijf ben ik weg. Ik kom rond 11.45 uur weer bij en ja hoor Suc6! Hoera, het hart slaat 65 keer per seconde in rust en met een regelmaat, die ik al jaren gewend was. Ik kan je zeggen een enorme opluchting.
Een vreemde gewaarwording is, dat het net lijkt alsof er een mistgordijn tussen mij en de buitenwereld is opgetrokken. Voel me beter dan alle weken vanaf de operatie. Ook vandaag weer die gewaarwording. Het is alsof ik dag in dag uit als een soort zombie heb rondgelopen en ik nu eindelijk weer bij de wereld hoor. Je zou er bijna religieus van worden :-).

Maar alle gekheid. Ik ben ongelofelijk blij. Lijkt erop dat het herstel nu eindelijk echt gaat doorzetten. Deze week opnieuw op controle in Tiel. ECG, Echo, fietsen en wat dies meer zij en vrijdag intake voor hartrevalidatie.

Wordt vervolgd.

Groet, Jerry

To whom did we ask all these questions BG (Before Google)?

De titel van deze blog kom uit Shift Happens. Shift Happens 1.0, 2.0, 3.0 en 4.0 zijn vier elkaar opvolgende versies van een ongeveer 6 minuten durend You Tube filmpje over de kracht en de impact van WEB2.0 technologie en social media. Een van de versies heeft een enorm aanstekelijke beat onder de beelden in de vorm van het nummer Right Here, Right Now van Fat Boy Slim (kijken en luisteren!!).

Oorspronkelijk (2007) was het een powerpoint gemaakt en op een discussieforum geplaatst door twee Amerikanen, die zich (terecht!!!) ernstig zorgen maakten over het gegeven, dat we onze kinderen met technologie en onderwijsmethoden uit het begin van de vorige eeuw voorbereiden op een leven NU. Binnen enkele weken hadden zij meer dan 1.000 K reacties uit de hele wereld, waaronder versie 1.0 van Shift Happens.  Ik gebruik het materiaal regelmatig als startup voor workshops over het te formuleren informatisering- en technologiebeleid van (zorg)instellingen in de komende jaren. Maar daarover wil ik het nu niet hebben. Wil je meer weten, zie dan ook de website zorg 2.0 van het Radboudziekenhuis!

Before Google BG) zou ook BW ofwel Before Wikipedia kunnen zijn. Wat heb ik daar de afgelopen weken een hoop gezocht en gevonden. Ik kan binnenkort met suc6 mijn artsassistenten examen afleggen, lijkt het :-).

Bijvoorbeeld: 'Cardioversie is in de cardiologie een ingreep met het doel een hart dat in een gestoord ritme klopt, in sinusritme te laten kloppen, wat de normale toestand is. Het gestoorde ritme is meestal, maar niet altijd, boezemfibrilleren. Hiervoor bestaan verschillende methoden, met name chemische en elektrische cardioversie.

Bij chemische cardioversie wordt onder bewaking van het ECG een geneesmiddel intraveneus toegediend.

Bij elektrische cardioversie wordt de patiënt kortdurend onder narcose gebracht waarna getracht wordt door een elektrische schok (soortgelijk aan die van een defibrillator) het ritme te herstellen, bij uitblijven van succes worden een aantal pogingen gedaan met toenemende elektrische energie.

In alle gevallen moet reanimatie-apparatuur aanwezig zijn.

Als de ritmestoornis langer dan 24 uur bestaat mag er niet meer elektrisch gecardioverteerd worden in verband met het gevaar op embolieën die zouden kunnen ontstaan uit stolsels die zich inmiddels al in het hart kunnen hebben gevormd. In dergelijke gevallen moet de patiënt eerst worden ontstold, tenzij hij of zij hemodynamisch echte problemen heeft (kortademigheid, shock). Als de instelling van de stollingsremmers (met b.v. acenocoumarol) stabiel is kan alsnog een poging tot cardioversie worden gewaagd.

Het lukt niet altijd het normale ritme te herstellen; in dergelijke gevallen moet de ritmestoornis worden geaccepteerd. Soms is het mogelijk na instelling van de patiënt op een of meer anti-aritmica een nieuwe poging te wagen.'

Ik heb me gisteren even goed in de wondere wereld van cardioversie verdiept. Ik zit hier nl. inmiddels om 5.38 uur op zondagochtend enorm nuchter te wezen, omdat ze om 10.00 op de SEH in Tiel gaan proberen mijn hart rustig te krijgen met cardioversie. Vrijdag bleek bij onderzoek bij mijn inmiddels goede vriend en cardioloog Erik Saat in het ziekenhuis in Tiel, dat mijn hartritme (normaal 45 slagen p/m)  > 120 slagen p/m in rust bedraagt. En zo onregelmatig is, dat de enige regelmaat, geen regelmaat is. Wanneer het begonnen is, is mij een raadsel. In het Anthonius had ik nog nergens last van (leek het in ieder geval).
Ik ben hoop ik goed ontstold en wacht de 'shocktherapie' blijmoedig af.
Ik houd jullie op de hoogte.

Groet. Jerry.

Twee stappen voorwaarts, een stap terug

Maandag jl. schreef ik al. Elke dag een beetje beter, maar wel twee stappen vooruit, een terug. Overigens al begin vorige eeuw een mooi voorbeeld, dat men (Rosa Luxemburg. V.I. Lenin) toen al wist. Je moet eerst aangesloten zijn om te kunnen leiden. Belangrijkste les voor adviseurs. Maar daar wil ik het u niet over hebben.

Maandag heb ik ook door schade en schande moeten ervaren, geen rekening houden met het gegeven dat de operaties zwaar waren, je moet het direct bezuren. Aan de vooravond van de eerste operatie zei de thorax chirurg blijmoedig. Je zult zien na de operatie is van je conditie 0 (nul) over. En na twee manden zul je denken ik ben weer helemaal het mannetje, terwijl als je dan weer twee maanden verder bent je zult zien dat het na twee maanden nog geen 50% was. En ik maar denken LmL (Laat maar Lullen) Cruijff zat ook na twee weken bij Barcelona weer als trainer op de bank.

Dus maandag eerst naar de huisarts, vervolgens naar het ziekenhuis (overigens de bloedwaarden als kalium en glucose waren okee) en toen naar Den Bosch. Lekker lunchen en vervolgens rondje Den Bosch lopen naar de AMac store. Op weg om een van de twee cadeautjes te kopen, die ik mezelf had toebedacht (dat verandert nooit, na lijden komt altijd verwennen en dat is iets moois kopen). Heb me een IPad aangeschaft, tenminste ik sta op de wachtlijst voor levering (lijkt de gezondheidszorg wel). Je komt de store binnen, er liggen drie apparaten, met allerhande mensen er omheen die er lekker aan zitten te friemelen (het is echt een heel tactiel apparaatje!) en met van de grote 'hebben, hebben' ogen rondkijken. Dat werkt aanstekelijk, want het is een prachtig apparaat. Dus ook ikke 'hebben, hebben'.

's Avonds thuis kan ik geen pap meer zeggen en ook de de hele dinsdag is aan mij voorbijgegaan op een manier dat ik denk, ben ik blij dat die weer aan me voorbij is gegaan. Alles doet zeer, heb geen lucht, en het herstel lijkt eindeloos ver weg.

Woensdagavond hebben een aantal oude vrienden een etentje voor me georganiseerd in Nijmegen. 17.30 uur beginnen en niet te laat maken is het devies. De hele dag mijzelf ijselijk rustig gehouden, middagdutje in de hangmat en zie daar het werkte. Ik had een prima avond. Lekker eten, goed gezelschap, veel oude Nijmeegse studenten en andere koeien en om 22.15 uur naar huis zonder volledig uitgeput te zijn. Hoera hij leert!
Slapen wil nog niet echt lekker. Ook deze nacht een uur of drie op, boekje lezen en ja ja een Wijtz rapport reviewen.

Maar vandaag de inspanning van gisteren niet hoeven bezuren. Dus elke dag een beetje beter.
Basta, wordt vervolgd.

Groet, Jerry.

Geen paniek, geen paniek!!!

Geen paniek, geen paniek is de titel van de jaarlijkse compilatie van Fokke en Sukke over het rampzalige beursjaar 2008. Ik las de compilatie afgelopen dagen en vond het wel een toepasselijke titel.

Sommigen maakten zich namelijk zorgen dat ze al vanaf woensdag niks meer op de blog zagen verschijnen. Gaat het wel goed met het ventje? Ja best wel, maar hij had gewoon geen zin, geen puf, whatever. We zitten inmiddels in de fase van elke dag een beetje beter. Maar dat is geen constante, opgaande lijn. Je zou met Rosa Luxemburg kunnen spreken: twee stappen voorwaarts, een stap terug. Ik ben nu bijna een week thuis. En de progressie in de dagelijkse conditie is als een opgaande conjunctuurlijn (met van die leuke knikjes naar beneden). Daarom heen loopt nog een lijn van minuut tot minuut. En die schommelt als een gek. Het ene kwartier kan ik spreekwoordelijk de hele wereld aan, het volgende moment ben ik nog niet in staat om drie woorden recht vooruit te spreken. Je snapt voor een ADHD ventje als hij een onverkwikkelijke zaak. Het duurt gewoon f............ lang.

Vanochtend naar de huisarts geweest. De 1e lijn ff bijpraten (vinden ze fijn) en verder kalium/natrium verhouding te laten meten en ook maar de glucose. Ik heb nl. contant dorst. Kan komen omdat door het vele plassen de receptoren dol draaien en roepen er moet zout in, maar zou ook zomaar een verstoorde insulinehuishouding kunnen zijn.

In het ziekenhuis leek iedereen diabetes patiënt. Elke dag werd de insuline geprikt. Bij navraag bleek dat enkelen dit inderdaad waren. Maar bij de meesten was als gevolg van de operatie de insulinehuishouding verstoord. Kijk en dat was bij mij nu weer een voordeel. Ik was een van de weinigen, die dat niet had. Nu maar hopen, dat het niet alsnog misgaat en ik aan deze hele affaire ook nog een leuke diabeet overhoud.

Ook nog naar de de trombosedienst geweest. Daarop is de titel van deze blog wel helemaal van toepassing. Wat een prutsers. Ik had al een enigszins haat-liefde verhouding met de club, omdat ze niet helemaal weg weten met patiënten die terug praten. In de confrontaties met hen ontstond al eerder de titel voor mijn boekje: 'Help er zit een mondige patiënt aan de overkant'.

Vorige week was het weer eens raak. Ik word maandagavond ontslagen met een doseerschema voor de anti-stolling (acenocoumerol). Laat ik maar zeggen twee, maximaal drie tabletten per dag. Er wordt gefaxt naar de trombosedienst in Tiel om me opnieuw aan te melden. Dinsdag staat de trombosedienst op mijn VM. Ze komen donderdag prikken (thuis, goeie service!). Maar of ik wel goede nota wil nemen van het feit, dat de dosering echt drastisch omhoog moet. Twee tot drie tabletten was op basis van de dosering, die ik voor opname had, veel te weinig. Dus hup naar vijf tot zes tabletten per dag.

Donderdag jl. prikdag. In de middag de trombosedienst in paniek op mijn VM. Of ik zeker wil laten weten, dat ik het bericht heb gehoord. Mijn INR waarde, die tussen 2,5 en 3,5 moet liggen om de goede dikte en stolling te hebben, is namelijk >9,9 (sic!). Ik moet donderdag en vrijdag acuut stoppen met de acenocoumerol. En er ligt een vitamine K drank klaar bij de apotheek, die ik die dag nog moet innemen (vitamine K zorgt voor het dik worden en beter stollen van het bloed).

Je snapt, ik denk weer eens sukkel niet zo trouw naar die dokters luisteren, maar eerst navragen. Verder denk ik hoe eigenwijs kun je als professional zijn en niet eerst ff cheken bij Anthonius.

Vandaag direct, maar de gelegenheid te baat genomen om de eerste poliklinische afspraak bij mijn hoofdbehandelaar, cardioloog Erik Saath in Tiel naar voren te halen. Vrijdag as. en dan gelijk bekijken of ik na vrijdag medicatie kan gaan afbouwen en met hartrevalidatie kan beginnen. Schiet anders niet op zo!

Lezen en concentreren gaan steeds beter. Inmiddels bezig aan de 'De Vrijbuiters' . Over een oud stel. Hij zwaar dementerend en zij bijna terminale kanker, die tegen de zin van artsen, kinderen en de rest van de wereld, nog een keer met hun camper dwars door de States Route66 rijden. Kijk zo kan het ook :-).

CU, wordt vervolgd!

30 graden en post operatief

Maandagavond riep ik nog stoer morgen meer op deze blog.

Nou dat heb ik geweten. Een temperatuur van meer dan 30 graden en dan net ontslagen. Het was een vreselijke dag. Ik kon de warmte op geen enkele manier kwijt. Sowieso is mijn warmtehuishouding behoorlijk van slag. Apart om het begrip opvlieger op jezelf van toepassing te mogen verklaren :-)

Maandag dus naar huis met acenocoumerol, carbasal ca cardio, furosemide, nexium, paracetemol, simvastatine, solatol en spironolacton. En veel daarvan meerdere keren per dag in te nemen. Terwijl tot me dit overkwam ik het begrip medicijn enkel en alleen uit het woordenboek kende.

Maandag was best nog spannend vanwege de verschillende onderzoeken, die gedaan werden om de oorzaak van het vocht vasthouden op te sporen. Apart is dan dat het simpele feit dat dit voor mij toch weer heel spannend is weinig tot geen effect heeft op de informatievoorziening, die je krijgt. Het duurt tot al met al tot 19.00 uur tot duidelijk wordt dat alle onderzoeken (waarvan de uitslagen zeker niet tot dat tijdstip op zich hebben laten wachten) goed zijn. Toch weer eens niet assertief genoeg geweest, sukkel.

Zo lang ik mijn vader kende heeft hij nauwelijks geslapen in zijn leven (vraag me niet hoe het kan, het was gewoon zo). Nooit in zijn leven ook maar een keer slaapmiddelen gebruikt (dat was nog in het barbituratentijdperk, dus nog niet zo'n gekke beslissing). Hij lag gewoon elke nacht geduldig te wachten tot het weer dag werd.

Vanaf het moment dat bij mij de morfinetoediening stopte (vorige week woensdag) heb ik nauwelijks kunnen slapen in het ziekenhuis. Zeer tegen mijn zin (houd ook niet van slaapmiddelen, ga liever een boek lezen of gewoon aan het werk, oeps...) gevraagd om slaaptabletten. En dan kom je in de wondere wereld van de benzodiazepinen. Allemaal middelen met het lieftallige meisje .. ....Pam in de naam.

Iedere nacht startte met een pareltje, daar sliep ik hooguit een uur op. Dan lag ik wakker en kwam de nachtdienst een tweede brengen, die me hooguit 1,5 uur slaap bezorgde. En ik maar denken dat ik blijkbaar behoorlijk resistent ben voor de charmes van de Pammetjes.

Dat ging zo door tot zondagavond. Een nieuwe verpleegkundige in de late dienst. Ik vraag haar om een pil. Geen enkel probleem, wilt u dezelfde als gisteravond? Wat had ik dan gisteravond? Oxazepam dat is een rustgever. Oh, zeg ik, geen slaapmiddel? Nee, de nacht er voor had u een inslaperdje. Aha wat had ik toen dan? Lorazepam. Aha, nou ik wil gewoon echt slapen, en dan geen 2 uurtjes, dus het beste. Ja maar dan moet u ook geen inslaperdje hebben, maar een doorslaperdje. Een wat? Een doorslaperdje, daar kunt u echt 5, 6 uur diep op slapen. Grrrrrrrrr, ja natuurlijk wil ik dat, doe dat doorslaperdje (ook een pammetje) maar. Dat is goed, maar dan moet ik eerst met de arts schakelen want de verpleging mag die niet zonder receptuur uitreiken. Wil je dat doen? Ja natuurlijk, ik bel direct. Sukkel denk ik dan, lig je nachten wakker omdat je denkt, dat het blijkbaar is zoals het is............................Je moet dus echt alert blijven, ben je dat niet, helaas pindakaas.

Thuis is het slapen ook niet best, nog. Wel beter, maar elke nacht toch enkele uren aan het lezen geslagen. Da's mooi want ik heb een enorme stapel boeken liggen. Deels omdat ik het tijden weer veel te druk had om te lezen en deels omdat iedereen dacht nu heeft ie dadelijk tijd, doe er nog maar een boekje bij.

Lezen gaat niet makkelijk. Een van de bijeffecten van het aan de hart-longmachine liggen is concentratiestoornis. Twee bladzijden lezen achter elkaar lukt, dan weer ff niet. Zo schiet het niet op met die stapel.

Lees nu 'Haar naam was Sarah'. Bestseller, bij verschillende van jullie waarschijnlijk bekend. Over de gitzwarte bladzijde in de geschiedenis van (Vichy) Frankrijk. Het gaat over de enorme razzia onder de joden in Parijs, het onder onmenselijke omstandigheden opsluiten in het wielerstadion van Vel d'Hiv en de daaropvolgende deportatie naar Ausschwitz. Wat de Vel d'Hiv zo 'bijzonder' maakte was enerzijds dat alles werd uitgevoerd door de 'normale' Franse politie (weliswaar op instructie van de Nazi's, maar die kwamen er verder niet aan te pas) en anderzijds dat de Franse politie in hun enorme ijver (tegen de oorspronkelijke instructies van de Nazi's) duizenden kinderen onder de twaalf jaar oppakten.

Zelf lezen zou ik zeggen. Donkere bladzijden die wel vergeven, maar nooit vergeten mogen worden.

Wordt vervolgd als het weer wat koeler is.

Jerry

Patient 8999371 ontslagen

De tijger is vrij. Patient 8999371 is ontslagen. Pfffffffffffffff

Morgen meer op de blog. Nu ff kort. Om 19.00 opnieuw ontslaggesprek gehad. Alle onderzoeken vandaag waren goed. Met bakken medicatie naar huis. Daar ben ik nu. Drie hondjes naast me. Album 2 van Ry Cooder op de achtergrond. Lekker bubbeltje gedronken, nu een rode wijn, bloggen en dan slapen, slapen, slapen.

Wordt vervolgd.

Thkx voor al het medeleven!.

Jerry