30 graden en post operatief

Maandagavond riep ik nog stoer morgen meer op deze blog.

Nou dat heb ik geweten. Een temperatuur van meer dan 30 graden en dan net ontslagen. Het was een vreselijke dag. Ik kon de warmte op geen enkele manier kwijt. Sowieso is mijn warmtehuishouding behoorlijk van slag. Apart om het begrip opvlieger op jezelf van toepassing te mogen verklaren :-)

Maandag dus naar huis met acenocoumerol, carbasal ca cardio, furosemide, nexium, paracetemol, simvastatine, solatol en spironolacton. En veel daarvan meerdere keren per dag in te nemen. Terwijl tot me dit overkwam ik het begrip medicijn enkel en alleen uit het woordenboek kende.

Maandag was best nog spannend vanwege de verschillende onderzoeken, die gedaan werden om de oorzaak van het vocht vasthouden op te sporen. Apart is dan dat het simpele feit dat dit voor mij toch weer heel spannend is weinig tot geen effect heeft op de informatievoorziening, die je krijgt. Het duurt tot al met al tot 19.00 uur tot duidelijk wordt dat alle onderzoeken (waarvan de uitslagen zeker niet tot dat tijdstip op zich hebben laten wachten) goed zijn. Toch weer eens niet assertief genoeg geweest, sukkel.

Zo lang ik mijn vader kende heeft hij nauwelijks geslapen in zijn leven (vraag me niet hoe het kan, het was gewoon zo). Nooit in zijn leven ook maar een keer slaapmiddelen gebruikt (dat was nog in het barbituratentijdperk, dus nog niet zo'n gekke beslissing). Hij lag gewoon elke nacht geduldig te wachten tot het weer dag werd.

Vanaf het moment dat bij mij de morfinetoediening stopte (vorige week woensdag) heb ik nauwelijks kunnen slapen in het ziekenhuis. Zeer tegen mijn zin (houd ook niet van slaapmiddelen, ga liever een boek lezen of gewoon aan het werk, oeps...) gevraagd om slaaptabletten. En dan kom je in de wondere wereld van de benzodiazepinen. Allemaal middelen met het lieftallige meisje .. ....Pam in de naam.

Iedere nacht startte met een pareltje, daar sliep ik hooguit een uur op. Dan lag ik wakker en kwam de nachtdienst een tweede brengen, die me hooguit 1,5 uur slaap bezorgde. En ik maar denken dat ik blijkbaar behoorlijk resistent ben voor de charmes van de Pammetjes.

Dat ging zo door tot zondagavond. Een nieuwe verpleegkundige in de late dienst. Ik vraag haar om een pil. Geen enkel probleem, wilt u dezelfde als gisteravond? Wat had ik dan gisteravond? Oxazepam dat is een rustgever. Oh, zeg ik, geen slaapmiddel? Nee, de nacht er voor had u een inslaperdje. Aha wat had ik toen dan? Lorazepam. Aha, nou ik wil gewoon echt slapen, en dan geen 2 uurtjes, dus het beste. Ja maar dan moet u ook geen inslaperdje hebben, maar een doorslaperdje. Een wat? Een doorslaperdje, daar kunt u echt 5, 6 uur diep op slapen. Grrrrrrrrr, ja natuurlijk wil ik dat, doe dat doorslaperdje (ook een pammetje) maar. Dat is goed, maar dan moet ik eerst met de arts schakelen want de verpleging mag die niet zonder receptuur uitreiken. Wil je dat doen? Ja natuurlijk, ik bel direct. Sukkel denk ik dan, lig je nachten wakker omdat je denkt, dat het blijkbaar is zoals het is............................Je moet dus echt alert blijven, ben je dat niet, helaas pindakaas.

Thuis is het slapen ook niet best, nog. Wel beter, maar elke nacht toch enkele uren aan het lezen geslagen. Da's mooi want ik heb een enorme stapel boeken liggen. Deels omdat ik het tijden weer veel te druk had om te lezen en deels omdat iedereen dacht nu heeft ie dadelijk tijd, doe er nog maar een boekje bij.

Lezen gaat niet makkelijk. Een van de bijeffecten van het aan de hart-longmachine liggen is concentratiestoornis. Twee bladzijden lezen achter elkaar lukt, dan weer ff niet. Zo schiet het niet op met die stapel.

Lees nu 'Haar naam was Sarah'. Bestseller, bij verschillende van jullie waarschijnlijk bekend. Over de gitzwarte bladzijde in de geschiedenis van (Vichy) Frankrijk. Het gaat over de enorme razzia onder de joden in Parijs, het onder onmenselijke omstandigheden opsluiten in het wielerstadion van Vel d'Hiv en de daaropvolgende deportatie naar Ausschwitz. Wat de Vel d'Hiv zo 'bijzonder' maakte was enerzijds dat alles werd uitgevoerd door de 'normale' Franse politie (weliswaar op instructie van de Nazi's, maar die kwamen er verder niet aan te pas) en anderzijds dat de Franse politie in hun enorme ijver (tegen de oorspronkelijke instructies van de Nazi's) duizenden kinderen onder de twaalf jaar oppakten.

Zelf lezen zou ik zeggen. Donkere bladzijden die wel vergeven, maar nooit vergeten mogen worden.

Wordt vervolgd als het weer wat koeler is.

Jerry