maandag 26 juli 2010

Geen paniek, geen paniek!!!

Geen paniek, geen paniek is de titel van de jaarlijkse compilatie van Fokke en Sukke over het rampzalige beursjaar 2008. Ik las de compilatie afgelopen dagen en vond het wel een toepasselijke titel.
Sommigen maakten zich namelijk zorgen dat ze al vanaf woensdag niks meer op de blog zagen verschijnen. Gaat het wel goed met het ventje? Ja best wel, maar hij had gewoon geen zin, geen puf, whatever. We zitten inmiddels in de fase van elke dag een beetje beter. Maar dat is geen constante, opgaande lijn. Je zou met Rosa Luxemburg kunnen spreken: twee stappen voorwaarts, een stap terug. Ik ben nu bijna een week thuis. En de progressie in de dagelijkse conditie is als een opgaande conjunctuurlijn (met van die leuke knikjes naar beneden). Daarom heen loopt nog een lijn van minuut tot minuut. En die schommelt als een gek. Het ene kwartier kan ik spreekwoordelijk de hele wereld aan, het volgende moment ben ik nog niet in staat om drie woorden recht vooruit te spreken. Je snapt voor een ADHD ventje als hij een onverkwikkelijke zaak. Het duurt gewoon f............ lang.
Vanochtend naar de huisarts geweest. De 1e lijn ff bijpraten (vinden ze fijn) en verder kalium/natrium verhouding te laten meten en ook maar de glucose. Ik heb nl. contant dorst. Kan komen omdat door het vele plassen de receptoren dol draaien en roepen er moet zout in, maar zou ook zomaar een verstoorde insulinehuishouding kunnen zijn.
In het ziekenhuis leek iedereen diabetes patiënt. Elke dag werd de insuline geprikt. Bij navraag bleek dat enkelen dit inderdaad waren. Maar bij de meesten was als gevolg van de operatie de insulinehuishouding verstoord. Kijk en dat was bij mij nu weer een voordeel. Ik was een van de weinigen, die dat niet had. Nu maar hopen, dat het niet alsnog misgaat en ik aan deze hele affaire ook nog een leuke diabeet overhoud.
Ook nog naar de de trombosedienst geweest. Daarop is de titel van deze blog wel helemaal van toepassing. Wat een prutsers. Ik had al een enigszins haat-liefde verhouding met de club, omdat ze niet helemaal weg weten met patiënten die terug praten. In de confrontaties met hen ontstond al eerder de titel voor mijn boekje: 'Help er zit een mondige patiënt aan de overkant'.
Vorige week was het weer eens raak. Ik word maandagavond ontslagen met een doseerschema voor de anti-stolling (acenocoumerol). Laat ik maar zeggen twee, maximaal drie tabletten per dag. Er wordt gefaxt naar de trombosedienst in Tiel om me opnieuw aan te melden. Dinsdag staat de trombosedienst op mijn VM. Ze komen donderdag prikken (thuis, goeie service!). Maar of ik wel goede nota wil nemen van het feit, dat de dosering echt drastisch omhoog moet. Twee tot drie tabletten was op basis van de dosering, die ik voor opname had, veel te weinig. Dus hup naar vijf tot zes tabletten per dag.
Donderdag jl. prikdag. In de middag de trombosedienst in paniek op mijn VM. Of ik zeker wil laten weten, dat ik het bericht heb gehoord. Mijn INR waarde, die tussen 2,5 en 3,5 moet liggen om de goede dikte en stolling te hebben, is namelijk >9,9 (sic!). Ik moet donderdag en vrijdag acuut stoppen met de acenocoumerol. En er ligt een vitamine K drank klaar bij de apotheek, die ik die dag nog moet innemen (vitamine K zorgt voor het dik worden en beter stollen van het bloed).
Je snapt, ik denk weer eens sukkel niet zo trouw naar die dokters luisteren, maar eerst navragen. Verder denk ik hoe eigenwijs kun je als professional zijn en niet eerst ff cheken bij Anthonius.
Vandaag direct, maar de gelegenheid te baat genomen om de eerste poliklinische afspraak bij mijn hoofdbehandelaar, cardioloog Erik Saath in Tiel naar voren te halen. Vrijdag as. en dan gelijk bekijken of ik na vrijdag medicatie kan gaan afbouwen en met hartrevalidatie kan beginnen. Schiet anders niet op zo!
Lezen en concentreren gaan steeds beter. Inmiddels bezig aan de 'De Vrijbuiters' . Over een oud stel. Hij zwaar dementerend en zij bijna terminale kanker, die tegen de zin van artsen, kinderen en de rest van de wereld, nog een keer met hun camper dwars door de States Route66 rijden. Kijk zo kan het ook :-).

CU, wordt vervolgd!


2 opmerkingen:

  1. hee man, net terug van vakantie en lees dat het allemaal beter met je gaat. Ik ben blij dat je onder ons bent gebleven (maakte me toch een beetje zorgen om je, je bent ook geen 21 meer tenslotte ;-)). Straks weer lekker op de trekker maar nu eerst genieten van het niks doen. Laat je Patrice wel een beetje met rust? Baai de wee, als je straks uit verveeld bent en je wilt nog wat saaie visite over de vloer doe dan ff een bericht, stappen we in de auto en komen we een big hug afleveren. Zoen... Ron en Ria

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zelf management, dat is waar het op aan komt in de gezondheidszorg. En vooral kalmte bewaren, want de professionals doen dat niet. Die schieten elke keer in de paniek wegens hun eigen fouten.
    Dat boek 'De vrijbuiters' lijkt mij wel wat. Ik ga het kopen om alvast samen met Wim te oefenen. Het stel komt toch zeker niet terug naar onze verzorgingsstaat? Gewoon daar aan de route 66 blijven zitten totdat het zover is.
    Zou ik in jouw geval nog niet doen. Revalideren lijkt me een strak plan. Stel voor alle zekerheid je eigen schema op.Laat effe weten wanneer je een rondje buiten mag gaan rennen. Kom ik mee lopen als je personal coach. Daarna graag een lekker glaasje....
    Ik lees het wel weer. Kus, Daniella

    BeantwoordenVerwijderen